یک نوع «شمار تردیدی» در تاریخ بیهقی

صفتهای شمارشی شامل صفتهای شمارشی اصلی ، ترتیبی ، کسری و توزیعی است . در صفت شمارشی اصلی گاهی معدود نکره بر عدد مقدم می‌شود . در این حالت شمار خاصی با عنوان شمار تردیدی به وجود می‌آید . این نوع شمار مفهوم تقریب و تخمین دارد . در تاریخ بیهقی این نوع شمار با بسامد بالا بسیار به کار رفته است . در این مقاله به نقد و بررسی این نوع شمار در کتابهای دستوری و سپس در تاریخ بیهقی پرداخته شده است . این بررسی نشان می‌دهد که دستورنویسان و شارحین به این شمار توجه چندانی نداشته‌اند . از سوی دیگر بسامد بالای این نوع شمار در تاریخ بیهقی می‌تواند در جهت اثبات قدرت نویسندگی و امانتداری و تاریخ نگاری علمی بیهقی شاهد قابل استنادی باشد .